Na de uitspraak van de hoogste Italiaanse rechters leek de zaak-Eluana Englaro rond: de vrouw, die al zeventien jaar in coma ligt, mag sterven. Maar de juridische strijd, die inmiddels al zo’n tien jaar duurt, kreeg op 6 februari 2009 een staatsrechterlijk staartje. De Italiaanse regering nam onder de bezielde leiding van Berlusconi een spoeddecreet aan om te voorkomen dat de kunstmatige voeding van Eluana Englaro definitief wordt gestopt. Dat zal op 9 februari gebeuren.
Het decreet kreeg weliswaar de unanieme steun in de ministerraad, maar vervolgens zette de linkse president Giorgio Napolitano een constitutionele voet tussen de deur. Hij kon in de zaak-Eluana geen urgent karakter kan ontdekken dat een spoeddecreet rechtvaardigt en daarom weigerde hij een handtekening te zetten. Geen handtekening, geen decreet dat in werking kan treden.
Die actie kan in de ogen van Berlusconi geen genade vinden. De president zou met zijn brief aan de regering interveniëren in de beslissing over de noodzaak en de spoedeisendheid van het decreet. Overigens verzekerde Berlusconi dat de relatie met de president van de Republiek goed was en dat hij absoluut niet aan een ‘impeachment’-procedure dacht.
Nu moet het parlement zich over deze zaak buigen. Of, in de woorden van Berlusconi, Eluana redden.
Het Vaticaan noemde de stap van de regering moedig. Monseigneur Rino Fisichella, voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven, zei dat de regering een gebaar van grote moed had gemaakt. Dat gebaar zal worden gewaardeerd door de overgrote meerderheid van alle burgers."
Maar oppositieleider Veltroni noemde de actie volledig onverantwoordelijk. Ook kamervoorzitter Fini uitte zijn bezorgheid en viel Napolitano bij.
Wordt vervolgd.
(bron: Corriere della Sera en La Stampa)
.
