“Belasting is diefstal! Belastingontwijking loont voor ondernemers en consultants met een winst boven de 20.000 Euro.”. Met deze leus trok het Haags Juristen College ook de aandacht van de Reclame Code Commissie en die was niet gecharmeerd van de leus ‘belasting is diefstal’. De reclamespot was immoreel en in strijd met de fatsoennormen. Ze werd dan ook uit de lucht gehaald, omdat de mediawet omroepen verplicht de aanbevelingen van de commissie op te volgen.
Manders, directeur van HJC, was boos. “Dit is censuur! Het is al erg genoeg dat wij door de staat onder bedreiging met geweld worden gedwongen onze rechtmatige eigendommen af te geven. Maar dat we daarover niet eens onze mening in het openbaar mogen ventileren, dat is de bloody limit. Zijn ze nou helemaal van de pot gerukt?” De beslissing is een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting.
Het College van Beroep (CvB) van de Stichting Reclame Code kwam niet tot een andere eindconclusie, maar vond wel dat fatsoen en moraal te subjectieve, en daarom geen bruikbare criteria zijn. Maar de tekst deugde nog steeds niet. In het Wetboek van Strafrecht wordt diefstal gezien als het zich wederrechtelijk toe-eigenen van andermans eigendom. Belastingheffing is in overeenstemming met de wet, en daarom kan het dus nooit diefstal zijn.
